– by Ilja Heijtlager –
De meiden U16 van de Dutch Girls Rugby Talent Teams hebben afgelopen weekend 23 Oktober de regerend kampioen van Engeland Old Reigatians U16 verslagen met een comfortabele 0-36. De DGR TT meiden waren afgereisd naar Brighton om zich voor het eerst te testen tegen andere meiden teams. De dag ervoor hebben de meiden hun allereerste pot ooit samen gespeeld en de gedoodverfde komende kampioen Horsham U16 met 15-12 weerstand geboden.
Het initiatief is als invitatie team dit jaar ontstaan op de memorabele wedstrijd HRC Cubs1-ARC Cubs 1, waarbij ARC als enige HRC met 12-17 heeft verslagen. In die wedstrijd is Selma met hersenschudding van het veld gekomen. Ze wilde toch blijven en is daarna aangesproken door een van de vaders van een van de meiden van HRC, Nura. Snel daarna is er een samenwerking ontstaan waarbij ouders van de Dukes, HRC en ARC met flinke relaties in de Rugby Academies van Zuid en Zuid West het initiatief zijn gestart. Een beetje uit frustratie: meiden van de Academie mogen wel op tour, maar niet spelen in Engeland met de jongens. Maar ook om alle stoere meiden van de Cubs Cup een extraatje te bieden. Dat waren er echter niet genoeg en snel zijn meer meiden van diverse clubs over heel nederland van Groningen tot Rotterdam, van Arnhem tot Delft, van Waterland tot Breda aangetrokken.
In de afgelopen maanden hebben de meiden regelmatig getraind op zondag bij URC en zijn er gaandeweg meer trainers en support, maar ook gemotiveerde speelsters uit het hele land aangesloten. In Engeland zijn de leeftijd regels afgelopen jaar zo aangepast in U14, U16, U18 dat er uiteindelijk twee teams U14 en U16 zijn geselecteerd. Vrijdag 21 Oktober was het dan zover en is de travel squad afgereisd via Duinkerken en Dover naar Brighton. Diezelfde avond hebben de teams hun laatste team run gehad op de mooie pitches van de Brighton Blues.
Zaterdag is de squad afgereisd naar Horsham RFC. Gekleed in het zwart wit met Oranje sokken en strikken in het haar kwam er toch iets van het oranje gevoel op. Selma was extra gemotiveerd door de vele felicitaties van de club, dat gaf een enorme boost. De U14 speelden tegen de Pulborough Girls U14 en haalde een gemakkelijke zege van 0-40. De U16 had meer tegen stand. In de warming up kwamen de Horsham Girls, voornamelijk academy speelsters, al behoorlijk georganiseerd en gedisciplineerd over. De spanning nam toe, omdat de DGR meiden na 9 trainingen dan eindelijk hun eerste wedstrijd ooit zouden spelen. Echter bij de kickoff bleek dat de Nederlandse meiden hun mannetje wel stonden. De eerste tackle zette meteen de toon. Onder aanmoediging van afgereisde Nederlandse ouders, maar ook spontaan aanwezige coach en spelers van Eemland (bedankt Greg en Harm!) hielden de meiden stand bij rust met 10-5.
Snel in de tweede helft kwam de 15-5, maar na het afronden van de U14 meiden kantelde de wedstrijd door deze extra support. Horsham was al 30 wedstrijden onverslagen met hoge cijfers en dat was te merken. In het laatste kwart van de wedstrijd kwam er een ongekende energie los en herpakten de meiden zich tot 15-12. Als heldinnen kwamen beide DGR teams uit de eerste wedstrijd en er kwam eindeloze lof van de engelse coaches en de ref. De meiden waren een team geworden.
Na een gezellige avond in Brighton met Crazy 88 en pizza waren de meiden de volgende dag behoorlijk meer in de stemming. In de bus werden de haren weer ingevlochten en oranje strikken gezet. Zwaar gemotiveerd reisden de meiden af naar de Old Reigations, waar de U14 zou spelen tegen Welwyn RFC U14 en de U16 tegen regerend kampioen van Engeland Old Reigatian U16. In een werkelijk fantastische club met zes velden tussen de heuvels en een mega clubhuis was het ontvangst geweldig. De coaches stonden te wachten om de meiden te verwelkomen. De club had Engelse en Nederlandse vlaggen opgehangen om er een licht internationaal sfeertje aan te geven. De meiden werden met applaus onthaald en voelden zich met recht een informele afvaardiging van de Nederland. Misschien ook wel omdat er geopend werd met het Wilhelmus. Dat is nog even oefenen.
Coach Famke van DIOK, zelf ooit international,en Bram en Stijn van de Dukes werden al bij opening flink door de ref uit de concentratie gehaald. Hadden we niet begrepen dat we een kwartier eerder zouden spelen??? De meiden van Old Reigatians stonden al op het veld hoor. Echter vol passie en energie stonden de meiden direct aan en al snel werd duidelijk dat DGR de wedstrijd zou domineren.
Selma stond ook wederom hier als hooker en voerde de forwards stevig aan. Scrums stonden met Selma op 2 en Elfy van AAC op acht. Selma liet geen kans gaan om in de rucks ballen te stelen. Ondanks waarschuwingen van Horsham werd geen ruck verloren. Maggie van Diok, die de dag ervoor ook de tweede try maakte, opende het spel al na een paar minuten met wederom een try. De meiden bouwden hierop langzaam door met 3 tries voor in de rust. Met een ongekende felheid en energie lieten onze nederlandse meiden de engelsen nauwelijks opbouwen. Maar ook de engelse meiden gaven de winst niet kado, her en der ontstonden er zelfs opstootjes. Helaas viel Eline van Gouda na het geven van een harde tackle met hoofdcontact zelf uit. De meegereisde medische staff nam de harde beslissing dat ze niet verder mocht spelen.
Na de rust zetten de meiden de strijd zich voort waarbij een poging tot try 10 meter voor de try-line werd afgeslagen en via een vloeiende beweging van rechts naar links weer werd omgezet naar een try voor DGR. Vervolgens ontstond er een zeer emotioneel moment waarbij een van de meiden verklaarde niet in haar spel te komen ondanks haar eigen belofte voor haar zusje te spelen die er helaas niet meer is. Dit gaf de meiden ongekende passie met z’n allen te strijden en bij een maul met beide halve teams werd Old Reigatian over haar eigen try line geduwd. Selma was in staat de bal uit de handen te slaan. Carmen van AAC twijfelde niet en drukte af om zo haar belofte binnen twee minuten waar te maken. Met de conversie erbij evenaarden de meiden ook nog eens de hoogste tegen score voor Old Reigations ook. Hier stond niet alleen een team, maar een geoliede machine. Na een laatste maul waarbij Selma zowaar bijna werd uitgekleed, sloegen de meiden terug en maakten met 0-36 de overwinning compleet. Selma vertelde na de wedstrijd: het was een agressieve pot, ik ben bont en blauw en ik heb een kilo haar uitgetrokken, maar het was een heerlijke wedstrijd.
Zoals het gaat bij rugby was na de wedstrijd het respect over en weer. De meiden werden samen op de foto gezet, er werd gegeten en natuurlijk players of the match verkozen. Ook de meiden U14 hadden met 0-36 hun stempel achtergelaten. Daarmee hebben de DGR meiden zichzelf op de kaart gezet. De ontvangende club bevestigde dit zelfs nog met een taart (rugby veld what else) voor alle speelsters. Na een lange avond hebben alle clubs zich uitgesproken graag naar Nederland te komen. Deze Nederlandse meiden hebben met 3 uit vier wedstrijden winst, en een vierde 15-12 tegen de challenge geaccepteerd om het rugby voor meiden verder op de kaart te zetten.
Geniet hier nog even mee: https://www.dutchgirlsrugby.nl/fotos.html