Kom met mij mee, terug in de tijd, 31 jaar geleden. De derde plaats in de eredivisie hadden we net veroverd. Dit mede door drie duels in seizoen 1991-1992 tegen aartsrivaal AAC, wedstrijden die alledrie onbeslist eindigden; 10-10, weer 10-10 en dan 9-9). Next step; op naar de Nationale Bekerfinale, tegen ... AAC.
Weet je 't nog, Bevrijdingsdag. Een droge zomerse avond, 5 mei 1992. Spanning alom. Met als hogeschool coaching een geniale zet van Colin Jackson - een 5-mans ARC-scrum juist tegen de vooraf gevreesde pack van AAC. Deze tactiek was gericht op snelle balwinst voor onze behendige backs, van waaruit Murray Erikson en Gert Jan Combee beiden scoorden. En dan ... de dropgoal van Cris Gale, in mijn beleving een grote gok, best ver, maar gezien wedstrijdverloop en klok een berekende optie. De verdediging was zo scherp aan beide kanten dat het wel zoiets moest gaan worden, omdat AAC als de dood was om in die laatste fase, met een voorsprong van twee punten, een penalty weg te geven. Met een dropkick kun je de held worden, maar ook de schlemiel ... en dit pakte gelukkig goed uit.